Πραγματικά μπορεί να κριθώ για τις αμερικλανικές μου "επιλογές" μα εδώ αν εξαιρέσω την αναπαραγωγή του μοτίβου σχέσεις α. μόνο σε πλάνο των δύο, β. σε λευκούς, γ. σε ετεροσεξουαλικό μοτίβο, δ. σε σχέσεις εξουσίας πλουσιοκόριτσου - φτωχοπαλήκαρου είναι μια εξαιρετική ερμηνεία με προεκτάσεις όπως α. δεν υπάρχει μία φύση που κανονικοποιεί καθώς το φυσικό ζόμπι διαφοροποιείται της κανονικότητάς του, β. οι πράξεις που συντελούνται μεταξύ των επικοινωνούντων συγκροτούν μία μικροπραγματικότητα που αντιβαίνει τις κυρίαρχες άλλες δύο, γ. η αποδοχή άνευ όρων και χωρίς φόβο είναι κάποιες φορές τρόπος προσπέλασης για happy endings.
Απεσταγμένα: τα τέρατα και η τερατογένεση δεν είναι a priori κακά!
Παραθέτω την παρακάτω αγαπημένη μου σκηνή με το πολύ αγαπημένο κομμάτι Midnight City από τους M83.
