όταν η μουσική συναντάει την κριτική κοινωνική πρακτική

Ο σμήναρχος P.W. Tibbets χαιρετώντας από το
πιλοτήριο του βομβαριστικού λίγο πριν την
απογείωση στις 6 Αυγούστου 1945.
(αρχείο πολεμικής αεροπορίας ΗΠΑ)

Το ημερολόγιο έδειχνε 6 Αυγούστου του 1945 8:15 το πρωί και η ιστορία θα σήμανε σε λίγο το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στις 2 Σεπτεμβρίου με την παράδοση άνευ όρων της Ιαπωνίας στο θωρηκτό των ΗΠΑ "Missouri". 

Ρίψη του "Little Boy" στη 
Χιροσίμα, λήψη από 

έδαφος σε απόσταση 7χλμ.

Η ημερομηνία αυτή του Αυγούστου όμως θα κέρδιζε την πρωτιά στην αρχή μιας νέας εποχής πολέμων με την χρήση πυρηνικών όπλων. Το αυγουστιάτικο αυτό πρωινό και τρεις μέρες αργότερα στις 9 Αυγούστου του 1945 θα έχαναν 240.000 άνθρωποι την ζωή τους με τις δύο επιθέσεις/"βόμβες" των ΗΠΑ στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.

εκεί που τίποτα δεν κινείται:
άνθρωπος κινεί την σκέψη του

Το όνομα του βομβαριστικού που θα έπληττε την Χιροσίμα ήταν Enola Gay που ήταν το όνομα της μητέρας του πιλότου σμήναρχου Tibbet. Η βόμβα που κουβαλούσε ονομαζόταν "Little Boy", το οποίο σημαίνει το μικρό αγόρι. 
<<ο γιος που μεταφερόταν μέσα στη μαμά του!>> (που σε Φρόυντ να δεις συμβολισμούς)

Στην ανατολή της δεκαετίας του 1980 η Thatcer θα έτριβε τις πλάτες των ΗΠΑ, επιτρέποντάς την τοποθέτηση πυρηνικών πυραύλων σε βρετανικό έδαφος, λαμβάνοντας θέση στο ψυχροπολεμικό κλίμα της εποχής ΗΠΑ-ΕΣΣΔ. Το βρετανικό συγκρότημα Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD) θα γράψει το κομμάτι "Enola Gay", το οποίο κυκλοφορεί στις 26 Σεπτεμβρίου 1980. Οι

αρχικά σχεδιάστηκε για το κίνημα παρόπλισης
των βρετανικών πυρηνικών όπλων στα τέλη του 1950

στίχοι του ανακεφαλαιώνουν την πρόσφατη ιστορία του βομβαρδισμού της Χιροσίμα με έντονο σαρκασμό και ειρωνεία ενώ δεν αφήνουν απέξω το πολιτικό κλίμα της εποχής με την Thatcher στο στόχαστρο, ως άλλη μία εθνική ηγέτιδα/δυνάστης. Τον Οκτώβριο του 1983 πάνω από 300.000 πολίτες στην Μεγάλη Βρετανία διαδηλώνουν κατά των πυρηνικών όπλων στο Hyde Park του Λονδίνου. 

οι στίχοι:

Enola Gay, you should have stayed at home yesterday
Oho can't describe the feeling and the way you lied
These games you play, they're gonna end it all in tears someday
Oho Enola Gay, it shouldn't ever have to end this way
It's 8.15, and that's the time that it's always been
We got your message on the radio, conditions normal and you're coming home
Enola Gay, is mother proud of little boy today
Oho this kiss you give, it's never ever gonna fade away
Enola Gay, it shouldn't ever have to end this way
Oho Enola Gay, it shouldn't fade in our dreams away
It's 8:15, and that's the time that it's always been
We got your message on the radio, conditions normal and you're coming home
Enola Gay, is mother proud of little boy today
Oho this kiss you give, it's never ever gonna fade away

Προτιμώ αυτή την εκδοχή του κομματιού απ' αυτήν των OMD καθώς θυμίζει περισσότερο '68.

εναλλακτική απόπειρα ερμηνείας με βάση την αποδοχή

Πραγματικά μπορεί να κριθώ για τις αμερικλανικές μου "επιλογές" μα εδώ αν εξαιρέσω την αναπαραγωγή του μοτίβου  σχέσεις α. μόνο σε πλάνο των δύο, β. σε λευκούς, γ. σε ετεροσεξουαλικό μοτίβο, δ. σε σχέσεις εξουσίας πλουσιοκόριτσου - φτωχοπαλήκαρου είναι μια εξαιρετική ερμηνεία με προεκτάσεις όπως α. δεν υπάρχει μία φύση που κανονικοποιεί καθώς το φυσικό ζόμπι διαφοροποιείται της κανονικότητάς του, β. οι πράξεις που συντελούνται μεταξύ των επικοινωνούντων συγκροτούν μία μικροπραγματικότητα που αντιβαίνει τις κυρίαρχες άλλες δύο, γ. η αποδοχή άνευ όρων και χωρίς φόβο είναι κάποιες φορές τρόπος προσπέλασης για happy endings. 

Απεσταγμένα: τα τέρατα και η τερατογένεση δεν είναι a priori κακά! 

Παραθέτω την παρακάτω αγαπημένη μου σκηνή με το πολύ αγαπημένο κομμάτι Midnight City από τους M83.